Liturgia Słowa 16 Niedzieli zwykłej:
Mdr 12,13.16-19 Ps 86 Rz 8,26-27 Mt 13,24-43
W mediach obserwujemy różne informacje na temat Kościoła. To jakieś machloje finansowe, to afery pedofilskie, to spory polityczne. Czasami tym Kościołem możemy być zniesmaczeni, możemy się mu dziwić, oburzać na jego funkcjonowanie. Ale te wydarzenia, sytuacje, mają nam zachęcić do modlitwy za Kościół, za ludzi Kościoła. Pamiętajmy o modlitwie, zwłaszcza w miesiącu lipcu, zanurzając Kościół i ludzi Kościoła w Krwi Jezusa.
Kontynuujemy Jezusowe nauczanie w przypowieściach, dziś Jezus mówi: „Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast” (Mt 13,24-26). Widzimy dwa różne zasiewy. Jest Jezus, który sieje swoją Ewangelię oraz szatan, który parodiuje Jezusa, i zasiewa trujący chwast, gdy ludzie śpią. Jezus nie pracuje w nocy, Jezus pracuje cały czas, zły duch pracuje wtedy gdy jest sen. Ten sen, to czas naszej duchowej ospałości, czas w którym nie podejmujemy pracy nad sobą, nad swoim rozwojem. Każdy z nas jest narażony na prace złego ducha nad nami, on nie śpi, ale cały czas kombinuje, pracuje, jak zniszczyć człowieka, jak mu przeszkodzić, odłączyć od Jezusa. Kiedyś bł. Paweł VI powiedział (parafrazując), że zwycięstwem złego ducha dziś jest to, że nie wierzymy w jego istnienie. Ale obojętnie od tego, czy wierzysz w jego działanie czy nie, zły duch będzie chciał Cię rozpracować na czynniki pierwsze i pogrążyć.
W języku hebrajskim słowo adama oznacza ziemię, człowiek to adam. Polem działania Jezusa i złego ducha jest człowiek. To o człowieka toczy się bowiem walka. Jaka jest różnica między chwastem a pszenicą? Jedno i drugie bowiem wzrasta na glebie, czerpie z niej, pije wodę, posila się słońcem. Różnica jednak jest ogromna! Gdy pszenica dojrzeje staje się pokarmem dla innych – ilu bowiem z nas je chleb z pszenicy, ile osób używa mąki pszenicznej w kuchni chociażby do robienia pierogów, kotletów czy ciast. Natomiast chwast nie karmi nikogo, nie możemy z chwastu zrobić nawet soku, a tym bardziej jakiegokolwiek innego jedzenia. Dlatego pszenica to symbol ludzi przemienionych wiarą, przemienionych łaską Jezusa, a chwast to symbol ludzi żyjących światem, żyjących złym duchem i jego zasadami.
Obserwując świat widzimy, że nie łatwo jest to rozróżnić. Widzimy, jak wiele chwastów w każdym z nas jest, jak rosną one obok naszych dobrych uczynków, pragnień czy cnót. Wiele dobra w nas jest, dzięki Dobremu Rolnikowi, dzięki Panu Żniwa. Dobro i zło są przemieszane. Zły duch sieje tam, gdzie jest dobro, Bóg sieje tam gdzie jest zło. I choć wiemy, że Bóg zwyciężył, choć wiemy, że dobro jest silniejsze od zła, to zło wzbudza w nas lęk, strach, osłabia nas. Zło jednak rośnie do czasu. Jak mówi dziś Jezus: „Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa” (Mt 13,30). Zło ma swój czas, ale dobro jest wieczne. Sami jednak decydujemy co wybieramy i czym się karmimy: pszenicą czy chwastem. I choć nie zawsze mamy wpływ na to, ile chwastów w nas jest, choć te chwasty będą z nas wysysać życie, to jest to do czasu. Dlatego nie ma co się załamywać, że w nas tyle zła, wad, ale tak jak Jezus dzisiaj, trzeba podjąć pracę nad glebą swojego serca. Pracować nad sobą, mimo że są wakacje i człowiek jest rozleniwiony. Przyjdzie czas zbiorów i oby wystarczyło ich na tyle, żeby być na uczcie niebieskiej. Panie Jezu, pomóż mi rosnąć w Tobie i chroń mnie przed chwastami złego ducha. Co Słowo, Pan Bóg mówi dzisiaj Tobie?
Doświadczania Boga w codzienności! +