28 niedziela zwykła – priorytety, nie tylko dla młodych

Liturgia Słowa 28 niedzieli zwykłej:

Mdr 7,7-11 Ps 90 Hbr 4,12-13 Mk 10,17-30

Bardzo mocno i z wielką uwaga obserwujemy Zgromadzenie Biskupów na Synodzie w Rzymie poświęconemu tematowi rodziny. Wiele różnych informacji można o nim usłyszeć, często sprzecznych, dlatego dzisiaj zachęcam do oglądania relacji na internetowej telewizji SALVE (www.salvetv.pl). Papież Franciszek zaapelował jednocześnie o naszą modlitwę w intencji Ojców synodalnych i w intencji rodzin, bądźmy hojni naszymi modlitwami!

Zacznę dzisiaj od Ewangelii. Łatwo bowiem w niej odnajduje siebie. Czytamy tam: „przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” (Mk 10,17). Niełatwo jednak w tym młodzieńcu, niezależnie od swojego wieku, odnaleźć siebie. Młodzieniec przychodzi do Jezusa i pyta Go o wskazówkę do życia. Dzisiaj widzimy często tendencje do tego, żeby odpowiedź na pytanie o szczęśliwe życie szukać w różnych miejscach, owszem szuka się jej pewnie często i u Jezusa, ale czy zawsze? To krótkie zdanie pokazuje dzisiaj tak naprawdę kogo traktujemy, jako autorytet w naszym życiu, kogo traktujemy jako wyznacznik drogi naszego życia. Postawa tego młodzieńca powinna i nas zainspirować – na kolanach przed Jezusem, zadając Jemu mocne, konstruktywne i odważne pytania. Jezusowa odpowiedź: „znasz przykazania” (Mk 10,19a) i wymienienie ich, które na marginesie dotyczą drugiej części tablicy Dekalogu, pokazuje już sam z siebie wyznacznik dla nas, ludzi wiary. Jednak odpowiedź młodzieńca na wskazówkę Jezusa jest zaskakująca. Mówi on: „Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości” (Mk 10,20). Pewnie łatwo tu się odnaleźć już wielu osobom z nas. Przecież nie pije, nie palę, nie biorę narkotyków, dobrze się prowadzę, mam dobrych znajomych i rodziców, odpowiednie relacje. Na pierwszy rzut oka wydaje się wszystko dobrze, ale jednak życie dalej jest trochę puste, nie daje w pełni szczęścia, dalej pozostaje w nas to coś, co pcha do szukania odpowiedzi gdzie indziej.

Jak łatwo nam zauważyć, ów młodzieniec szuka odpowiednich priorytetów życia. I z Ewangelii jasno wynika, że nie są one priorytetami tylko dla młodych, ale dla każdego, niezależnie od wieku. Młodzieniec pokazuje, że nie brakuje mu zapału i pobożności, co widać w jego słowach i w dotychczasowym postępowaniu. Nie brakuje mu także uprzejmości i dobrego wychowania. Ma większe aspiracje. I Jezus to pochwala, interesuje się nim, rozmawia, nie zbywa go. Jezus wchodząc z nim w dialog, chce pokazać, że zależy mu na człowieku, na konkretnym człowieku, że interesuje się nim. Patrząc więc dzisiaj na tego młodzieńca, każdy mógłby wpisać swoje imię w jego i doświadczyć Boga, który się interesuje konkretnie mną. Bóg w ten sposób odpowiada na wołanie psalmisty: „Nasyć nas o świcie swoją łaską, abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć” (Ps 90). Jezus nie chce dać nam złudy szczęścia i zaspokoić nas na moment, ale chce dać nam dużo więcej. Pokazuje to dzisiaj w bardzo mocny i jasny sposób: „Jezus spojrzał z miłością na niego” (Mk 10,21a). Jezus patrzy na każdego z nas z ogromną miłością. To nie jest wzrok zagniewanych rodziców, którzy widzą zagubione dziecko w życiu i są niezadowoleni, że nie wybrało ich rad, ale wzrok pełen zrozumienia i akceptacji, wzrok pełen troski.

 Jezus na tym nie kończy, podpowiada młodzieńcowi: „Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!” (Mk 10,21b). Jezus nie boi się trudnych pytań człowieka, ale chce nam na wszystko odpowiedzieć. Jezus nie obiecał łatwych odpowiedzi na nasze trudne pytania, ale pokazuje nam dzisiaj, że traktuje nas poważnie. Owszem, wskazówki Jezusa są czasami trudne i wymagające, mamy przecież swoje lata. W odpowiedzi Jezusa widać, jak bardzo prawdziwe jest zdanie z listu do Hebrajczyków, dzisiejszego drugiego czytania: „Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4,12). Czasami w życiu trzeba będzie coś zostawić, trzeba będzie ponieść jakiś trud, aby być wiernym Jezusowi. To ubóstwo, które Jezus proponuje dotyczyć może różnych płaszczyzn życia, które widzę w wielu osobach: poświęcenie przez rodziców swojego czasu dzieciom np. odrabiając z nimi zadanie domowe, poświęcenie młodych ludzi, aby zaangażować się w wolontariat, ubóstwo ludzi przez słowa, gdy zamiast wchodzić w zbędne dyskusje i utarczki słowne cicho to znoszą, milcząc, wyrzeczenie się materialnych spraw, wspierając różnego rodzaju zbiórki na rzecz ubogich. Mnóstwo jest tych przykładów i jak widać po tych ludziach niczego im nie brakuje. Tutaj w pełni widać spełnienie obietnicy Jezusa z pierwszego czytania. Ci którzy wybierają mądrość Jezusa, ci od Niego otrzymają: „wszystkie dobra i niezliczone bogactwa w jej ręku” (Mdr 7,11).

Nie wszyscy sprostają wezwaniu Jezusa. Czytamy w Ewangelii: „on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości” (Mk 10,22). Niektórzy odejdą jak młodzieniec, zasmuceni. Marek używa tu greckiego czasownika stugnazao, który oznacza być smutnym, mrocznym, posępnym. Ten smutek może wypływać np. z odrzucenia zaproszenia Jezusa, z braku możliwości wypełnienia Jego zaproszenia albo z trudu, jaki czeka przy wypełnianiu zobowiązania. Osobiście myślę, ze młodzieniec z czasem dojrzał do pójścia za Jezusem. Choć cała Ewangelia św. Marka jest wskazówką pokazującą i uczącą drogi wiary każdego chrześcijanina, to każdy stawiając się w roli owego młodzieńca musi dopisać swoje zakończenie dzisiejszej historii, z którym się w pełni utożsami. Jezus dzisiaj, przez tę historię uczy nas, że warto Jemu zaufać i warto w swoim życiu postawić na Jezusa. Wymaga to trudu, choć dużo bardziej zaangażowania wolnej woli. Ale Jezus obiecał przez usta proroka Jeremiasza: „Zamienię bowiem ich smutek w radość, pocieszę ich i rozweselę po ich troskach” (Jr 31,13b). Panie, ucz nas dzisiaj stawiania Tobie pytań, ucz nas rozmowy z Tobą i stawiania Ciebie na pierwszym miejscu w naszym życiu. A co Słowo, Pan Bóg mówi dzisiaj Tobie?

Błogosławionej niedzieli i czasu zwykłego! +