Liturgia Słowa 6 niedzieli Wielkanocy:
Dz 8,5-8.14-17 Ps 66 1 P
3,15-18 J 14,15-21
3,15-18 J 14,15-21
W dniach 24-26 maja papież Franciszek
odwiedzi Ziemię Świętą. Módlmy się za niego, za tę wizytę, za chrześcijan tam
mieszkających oraz módlmy się o pokój w tamtym rejonie świata. Dziś wraz z
braćmi z kursu V wyjechaliśmy na rekolekcje przed święceniami diakonatu. Bardzo
proszę wszystkich o modlitwę za nas oraz zapraszam na święcenia do Katedry
Rzeszowskiej na sobotę 31 maja na 16.30.
odwiedzi Ziemię Świętą. Módlmy się za niego, za tę wizytę, za chrześcijan tam
mieszkających oraz módlmy się o pokój w tamtym rejonie świata. Dziś wraz z
braćmi z kursu V wyjechaliśmy na rekolekcje przed święceniami diakonatu. Bardzo
proszę wszystkich o modlitwę za nas oraz zapraszam na święcenia do Katedry
Rzeszowskiej na sobotę 31 maja na 16.30.
Słowo Boże nie
oszczędza, jak zwykle. W pierwszym czytaniu diakon Filip podejmuje dzieło
ewangelizacji. Czytamy: „Tłumy słuchały z
uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił” (Dz
8,6). Tłumy są zadziwiające. Słuchają Filipa, w pełnym skupieniu, z wielką uwagą.
Ich postawa rodzi się ze znaków, które widzą. Wiara rodzi się nie tylko z
głoszonego słowa (por. Rz 10,17), ale rodzi się też z konkretnych uczynków (Jk
2,17-18). Nic dziwnego, że z tego powodu „wielka
radość zapanowała w tym mieście” (Dz 8,8). Radość ta jest owocem pokoju. Ta
radość nie jest taka zwyczajna, jest wielka. Radość analogiczna jest do
wielkich znaków czynionych (por. Dz 8,7). Różne badania przeprowadzane na
ludziach mówią, że człowiek spokojny, optymistyczny, radosny ma w sobie więcej
energii do działania. Czasem może powstać pytanie: ok, tak jest, ale jak to
zmienić, skoro ja tego nie doświadczam? Św. Piotr i św. Jan, symbol prymatu,
realizmu oraz miłości i bliskości wskazują, co robić: „wkładali [Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego”
(Dz 8,17). Modlitwa wspólnoty, w ogóle modlitwa. Samarytanie modlili się sami o
dary Ducha Świętego, o dar pokoju, miłości, optymizmu i radości. Wspólnota jest
bardzo ważna w takich sytuacjach. Czasami naturalne jest, że człowiekowi jest
ciężko. Ma gorszy dzień, ma mniej sił, wszystko go denerwuje, stresuje, odpycha
od życia i Boga. To wynik tego, ze jesteśmy po prostu ludźmi. A wspólnota,
swoim bogactwem potrafi poprawić humor. To jest dar wspólnoty, konkretny,
przejawiający się w osobach…
oszczędza, jak zwykle. W pierwszym czytaniu diakon Filip podejmuje dzieło
ewangelizacji. Czytamy: „Tłumy słuchały z
uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił” (Dz
8,6). Tłumy są zadziwiające. Słuchają Filipa, w pełnym skupieniu, z wielką uwagą.
Ich postawa rodzi się ze znaków, które widzą. Wiara rodzi się nie tylko z
głoszonego słowa (por. Rz 10,17), ale rodzi się też z konkretnych uczynków (Jk
2,17-18). Nic dziwnego, że z tego powodu „wielka
radość zapanowała w tym mieście” (Dz 8,8). Radość ta jest owocem pokoju. Ta
radość nie jest taka zwyczajna, jest wielka. Radość analogiczna jest do
wielkich znaków czynionych (por. Dz 8,7). Różne badania przeprowadzane na
ludziach mówią, że człowiek spokojny, optymistyczny, radosny ma w sobie więcej
energii do działania. Czasem może powstać pytanie: ok, tak jest, ale jak to
zmienić, skoro ja tego nie doświadczam? Św. Piotr i św. Jan, symbol prymatu,
realizmu oraz miłości i bliskości wskazują, co robić: „wkładali [Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego”
(Dz 8,17). Modlitwa wspólnoty, w ogóle modlitwa. Samarytanie modlili się sami o
dary Ducha Świętego, o dar pokoju, miłości, optymizmu i radości. Wspólnota jest
bardzo ważna w takich sytuacjach. Czasami naturalne jest, że człowiekowi jest
ciężko. Ma gorszy dzień, ma mniej sił, wszystko go denerwuje, stresuje, odpycha
od życia i Boga. To wynik tego, ze jesteśmy po prostu ludźmi. A wspólnota,
swoim bogactwem potrafi poprawić humor. To jest dar wspólnoty, konkretny,
przejawiający się w osobach…
Często
nie docenia się dziś wspólnot w jakich jesteśmy. Dzisiaj świat ośmiesza
wspólnotę rodziny, wspólnotę parafialną, wspólnotę ruchów… Człowiek będąc sam
zostaje sierotą. W pojedynkę się ciężko żyje, jest wiele trudności. Dlatego
Jezus woła w Ewangelii: „Nie zostawię was
sierotami: Przyjdę do was” (J 14,18). Jezus obiecuje, jestem z wami, wrócę.
To obietnica życia przyszłego, życia wiecznego. Ona jest dla każdego! Piotr
powie dzisiaj: „Pana zaś Chrystusa
miejcie w sercach za Świętego” (1 P 3,15a). Mając Boga w sercu, prawdziwie
Boga, zostajemy dziedzicami tej obietnicy. Trzeba wiedzieć, co ma się w sercu.
Gdy coś jest wewnątrz popsute, np. jakiś produkt, ciasto, to prędzej czy
później będzie widać, że na nic się on nie nadaje. Podobnie jest z człowiekiem,
jeżeli serce jest chore, grzeszne, to prędzej czy później będzie widać, że w
sercu ma on tylko siebie, a nie Boga. Bóg nie zbawia na siłę. Jeżeli człowiek
nie chce, powie Bogu nie, odrzuci Go, to Bóg nie będzie działał wbrew woli
człowieka. Tak bardzo Bóg szanuje człowieka, jego wole. Ale Bóg też walczy do
końca o człowieka. Podpowie dzisiaj Piotr: „Chrystus
bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was
do Boga przyprowadzić” (1 P 3,18a). To wielkie rzeczy, Bóg zbawił już
każdego z nas. Panie, dziękuje Ci dzisiaj wraz z psalmistą, chce wołać z całego
serca: „Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, niech imię Twoje opiewa”
(Ps 66). Dziękuje Ci Boże, że przyszedłeś dla mnie, że mnie odkupiłeś, że
dajesz mi nowe życie!
nie docenia się dziś wspólnot w jakich jesteśmy. Dzisiaj świat ośmiesza
wspólnotę rodziny, wspólnotę parafialną, wspólnotę ruchów… Człowiek będąc sam
zostaje sierotą. W pojedynkę się ciężko żyje, jest wiele trudności. Dlatego
Jezus woła w Ewangelii: „Nie zostawię was
sierotami: Przyjdę do was” (J 14,18). Jezus obiecuje, jestem z wami, wrócę.
To obietnica życia przyszłego, życia wiecznego. Ona jest dla każdego! Piotr
powie dzisiaj: „Pana zaś Chrystusa
miejcie w sercach za Świętego” (1 P 3,15a). Mając Boga w sercu, prawdziwie
Boga, zostajemy dziedzicami tej obietnicy. Trzeba wiedzieć, co ma się w sercu.
Gdy coś jest wewnątrz popsute, np. jakiś produkt, ciasto, to prędzej czy
później będzie widać, że na nic się on nie nadaje. Podobnie jest z człowiekiem,
jeżeli serce jest chore, grzeszne, to prędzej czy później będzie widać, że w
sercu ma on tylko siebie, a nie Boga. Bóg nie zbawia na siłę. Jeżeli człowiek
nie chce, powie Bogu nie, odrzuci Go, to Bóg nie będzie działał wbrew woli
człowieka. Tak bardzo Bóg szanuje człowieka, jego wole. Ale Bóg też walczy do
końca o człowieka. Podpowie dzisiaj Piotr: „Chrystus
bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was
do Boga przyprowadzić” (1 P 3,18a). To wielkie rzeczy, Bóg zbawił już
każdego z nas. Panie, dziękuje Ci dzisiaj wraz z psalmistą, chce wołać z całego
serca: „Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, niech imię Twoje opiewa”
(Ps 66). Dziękuje Ci Boże, że przyszedłeś dla mnie, że mnie odkupiłeś, że
dajesz mi nowe życie!
Ale to nie
wszystko. Dalej w Ewangelii możemy przeczytać: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania” (J
14,15). Różnie się dziś mówi o miłość, różnie się o niej zapewnia. Niektórzy
sprowadzają ją tylko do materializmu, niektórzy do cielesności, inni jeszcze do
czułych słów. Jezus jednak dziś mówi, że miłość do Niego domaga się zachowywania
przykazań. Bo miłość to nie tylko czułe słówka czy spojrzenia, ale konkretna
postawa życia człowieka. W języku greckim użyto tu dwóch zadziwiających słów.
Pierwsze to agapao, które oznacza
miłość, nie w znaczeniu przejściowych
uczuć, czy miłości erotycznej, ale oznacza bezinteresowną, głęboką miłość Boga,
ofiarną miłość Jezusa do Ojca i uczniów oraz miłość wiernych do Boga i
siebie nawzajem, oraz drugi termin „zachowywać”
(gr. tēreō), który wskazuje na wierność i posłuszeństwo oraz stałość w
wypełnianiu przykazań. Miłość domaga się wierności, posłuszeństwa, stałości,
inaczej nie jest prawdziwą miłością. Dlatego podczas przysięgi małżeńskiej
słyszymy słowa: „Ja N.N. biorę
sobie Ciebie (N.N.) za żonę / męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość
małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże
Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci”. Grozi dzisiaj człowiekowi tymczasowość, wybór tylko na chwile,
dopóki mi się coś przyda, jeżeli mam korzyści, jeżeli jest fajnie. Z Jezusem, z
wiarą tak nie ma. Jezus wymaga wierności i klarownej, jasnej postawy. Podczas
Kazania na Górze Jezus powiedział: „Niech
wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.” (Mt 5,37).
wszystko. Dalej w Ewangelii możemy przeczytać: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania” (J
14,15). Różnie się dziś mówi o miłość, różnie się o niej zapewnia. Niektórzy
sprowadzają ją tylko do materializmu, niektórzy do cielesności, inni jeszcze do
czułych słów. Jezus jednak dziś mówi, że miłość do Niego domaga się zachowywania
przykazań. Bo miłość to nie tylko czułe słówka czy spojrzenia, ale konkretna
postawa życia człowieka. W języku greckim użyto tu dwóch zadziwiających słów.
Pierwsze to agapao, które oznacza
miłość, nie w znaczeniu przejściowych
uczuć, czy miłości erotycznej, ale oznacza bezinteresowną, głęboką miłość Boga,
ofiarną miłość Jezusa do Ojca i uczniów oraz miłość wiernych do Boga i
siebie nawzajem, oraz drugi termin „zachowywać”
(gr. tēreō), który wskazuje na wierność i posłuszeństwo oraz stałość w
wypełnianiu przykazań. Miłość domaga się wierności, posłuszeństwa, stałości,
inaczej nie jest prawdziwą miłością. Dlatego podczas przysięgi małżeńskiej
słyszymy słowa: „Ja N.N. biorę
sobie Ciebie (N.N.) za żonę / męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość
małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże
Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci”. Grozi dzisiaj człowiekowi tymczasowość, wybór tylko na chwile,
dopóki mi się coś przyda, jeżeli mam korzyści, jeżeli jest fajnie. Z Jezusem, z
wiarą tak nie ma. Jezus wymaga wierności i klarownej, jasnej postawy. Podczas
Kazania na Górze Jezus powiedział: „Niech
wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.” (Mt 5,37).
Św. Piotr miał
tego świadomość. On zaparł się Jezusa, sprzedał Go. Ale się nawrócił. Dlatego
pisze: „bądźcie zawsze gotowi do obrony
wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest”
(1 P 3,15b). Każdy z nas otrzymał ten cenny dar, wiarę na Chrzcie Świętym. I
poprzez Chrzest i Bierzmowanie jesteśmy wezwani, aby bronić prawdy, bronić tego
co dla nas cenne. A co, jeżeli nam nie chce się bronić? To widać, że jesteśmy
najemnikami wiary, którzy idą tam, gdzie się po prostu bardziej opłaca. „A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”
(Mt 24,13). Panie, proszę dzisiaj dodawaj siły, aby być wiernym Twoim uczniem,
być wiernym świadkiem! Dodawaj sił, aby trzymać się Twoich przykazań i trwać w
Twojej miłości! A co Słowo, Pan Bóg mówi dzisiaj Tobie?
tego świadomość. On zaparł się Jezusa, sprzedał Go. Ale się nawrócił. Dlatego
pisze: „bądźcie zawsze gotowi do obrony
wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest”
(1 P 3,15b). Każdy z nas otrzymał ten cenny dar, wiarę na Chrzcie Świętym. I
poprzez Chrzest i Bierzmowanie jesteśmy wezwani, aby bronić prawdy, bronić tego
co dla nas cenne. A co, jeżeli nam nie chce się bronić? To widać, że jesteśmy
najemnikami wiary, którzy idą tam, gdzie się po prostu bardziej opłaca. „A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”
(Mt 24,13). Panie, proszę dzisiaj dodawaj siły, aby być wiernym Twoim uczniem,
być wiernym świadkiem! Dodawaj sił, aby trzymać się Twoich przykazań i trwać w
Twojej miłości! A co Słowo, Pan Bóg mówi dzisiaj Tobie?
Niech radość
ze Zmartwychwstałym napełnia Was każdego dnia!
ze Zmartwychwstałym napełnia Was każdego dnia!
Dzisiaj coś krócej Księże, ale nie mniej treściwie niż zwykle!
Pozdrawiam