Liturgia Słowa 5 niedzieli Wielkanocy:
Dz 9,26-31 Ps 22 1 J
3,18-24 J 15,1-8
3,18-24 J 15,1-8
Dziś
psalmista woła: „Będę Cię chwalił w wielkim zgromadzeniu (…) moja dusza
będzie żyła dla Niego” (por. Ps 22).Aktualnie w Kościele przeżywamy i
trwamy w radości Zmartwychwstania Pańskiego. Cały okres Wielkanocny to
czas tak naprawdę jednego i wielkiego świętowania Zmartwychwstania. Dlatego w
Kościele spotykamy się z radością, uśmiechem, bo Jezus nas odkupił i zbawił,
już historycznie to się dokonało. Jezus pokonał śmierć. Ale na radość też
trzeba mieć plan, tak samo jak na przeżycie innych okresów, czy to Adwentu czy
Wielkiego Postu. W tym czasie można odprawiać Drogę Światła, mało znane
nabożeństwo przypominające trochę w swojej strukturze Drogę Krzyżową. Sensem
tego nabożeństwa jest przybliżanie sobie Chrystofanii, czyli Objawień
Zmartwychwstałego swoim uczniom i przeżywanie ich jako swoich własnych spotkań
z Nim.
psalmista woła: „Będę Cię chwalił w wielkim zgromadzeniu (…) moja dusza
będzie żyła dla Niego” (por. Ps 22).Aktualnie w Kościele przeżywamy i
trwamy w radości Zmartwychwstania Pańskiego. Cały okres Wielkanocny to
czas tak naprawdę jednego i wielkiego świętowania Zmartwychwstania. Dlatego w
Kościele spotykamy się z radością, uśmiechem, bo Jezus nas odkupił i zbawił,
już historycznie to się dokonało. Jezus pokonał śmierć. Ale na radość też
trzeba mieć plan, tak samo jak na przeżycie innych okresów, czy to Adwentu czy
Wielkiego Postu. W tym czasie można odprawiać Drogę Światła, mało znane
nabożeństwo przypominające trochę w swojej strukturze Drogę Krzyżową. Sensem
tego nabożeństwa jest przybliżanie sobie Chrystofanii, czyli Objawień
Zmartwychwstałego swoim uczniom i przeżywanie ich jako swoich własnych spotkań
z Nim.
Dzisiejsza
Liturgia Słowa zaczyna się od opisu trudności Szawła, późniejszego św. Pawła,
Apostoła Narodów, jakie spotykają go w Jerozolimie. W mieście gdzie żyła w
tamtym okresie najprawdopodobniej największa wspólnota chrześcijan. „Szaweł
(…) próbował przyłączyć się do uczniów, lecz wszyscy się go bali, nie wierząc,
że jest uczniem” (por. Dz 9,26). Nic dziwnego, przecież Szaweł był
wcześniej gorliwym prześladowcom Kościoła. Normalnie w takiej sytuacji
podchodzi się z dystansem. Niby normalnie, ale nie. Uczniów spotyka to co
większość i dzisiejszych wierzących, czy to starszych czy młodszych, czyli
niewiara w możliwość nawrócenia. To niezrozumienie zamysłu Boga, uważane
czasami za jedną z największych pomyłek Boga. Tylko, że Bóg mówi: „moje
myśli nie są myślami waszymi, a moje drogi drogami waszymi” (por. Iz 55,8).
Znajduje się tylko jeden mądry w tym wypadku, człowiek, który otwarty na Wolę
Bożą: „Barnaba dopiero przygarnął go i zaprowadził do Apostołów i
opowiedział im (…). Dzięki temu przebywał z nimi w Jerozolimie” (por. Dz
9,27-28). Jeden człowiek, który nie bał się mu zaufać, nie bał się wyciągnąć do
niego ręki.
Liturgia Słowa zaczyna się od opisu trudności Szawła, późniejszego św. Pawła,
Apostoła Narodów, jakie spotykają go w Jerozolimie. W mieście gdzie żyła w
tamtym okresie najprawdopodobniej największa wspólnota chrześcijan. „Szaweł
(…) próbował przyłączyć się do uczniów, lecz wszyscy się go bali, nie wierząc,
że jest uczniem” (por. Dz 9,26). Nic dziwnego, przecież Szaweł był
wcześniej gorliwym prześladowcom Kościoła. Normalnie w takiej sytuacji
podchodzi się z dystansem. Niby normalnie, ale nie. Uczniów spotyka to co
większość i dzisiejszych wierzących, czy to starszych czy młodszych, czyli
niewiara w możliwość nawrócenia. To niezrozumienie zamysłu Boga, uważane
czasami za jedną z największych pomyłek Boga. Tylko, że Bóg mówi: „moje
myśli nie są myślami waszymi, a moje drogi drogami waszymi” (por. Iz 55,8).
Znajduje się tylko jeden mądry w tym wypadku, człowiek, który otwarty na Wolę
Bożą: „Barnaba dopiero przygarnął go i zaprowadził do Apostołów i
opowiedział im (…). Dzięki temu przebywał z nimi w Jerozolimie” (por. Dz
9,27-28). Jeden człowiek, który nie bał się mu zaufać, nie bał się wyciągnąć do
niego ręki.
Dzięki
Barnabie Szaweł miał szanse poznać Apostołów i uczniów, i samemu poczuć się dla
nich, jak brat. Barnaba mimo, ze nie znał wtedy pism św. Jana Apostoła, to
bardzo dobrze wyczuwał i wiedział o co chodzi w chrześcijaństwie: „Nie
miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” (por. 1 J 3,18). Mówić
można wiele, i pewnie tak robili pierwsi uczniowie, każdego chcieli miłować,
ale nie potrafili zaufać Szawłowi. Barnaba nie pozostał na pustych słowach, ale
poszedł za słowami również czyn, który pozwolił mu dalej żyć w prawdzie.
Dzisiaj tego brakuje wielu chrześcijanom, także i mi. Łatwo jest mówić, jak
bardzo kocha się murzyńskie dzieci w Afryce czy biednych a Ameryce Płd.,
a de facto w swoim domu można nie rozmawiać z dziećmi, rodzeństwem czy z
rodzicami, można z sąsiadem się kłócić i wyzywać i siedzieć na dodatek w
pierwszej ławce w Kościele i udawać pobożną osobę. Można, ale to nie jest
miłowanie czynem i prawdą… Przepraszam Panie za to, że czasem moje słowa i mój
język nie mają nic wspólnego z Twoim przykazaniem miłości. Proszę uzdalniaj
serca chrześcijan do życia wg słów św. Jana: „miłujmy się wzajemnie tak, jak
On nam nakazał” (por. 1 J 3,23)!
Barnabie Szaweł miał szanse poznać Apostołów i uczniów, i samemu poczuć się dla
nich, jak brat. Barnaba mimo, ze nie znał wtedy pism św. Jana Apostoła, to
bardzo dobrze wyczuwał i wiedział o co chodzi w chrześcijaństwie: „Nie
miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” (por. 1 J 3,18). Mówić
można wiele, i pewnie tak robili pierwsi uczniowie, każdego chcieli miłować,
ale nie potrafili zaufać Szawłowi. Barnaba nie pozostał na pustych słowach, ale
poszedł za słowami również czyn, który pozwolił mu dalej żyć w prawdzie.
Dzisiaj tego brakuje wielu chrześcijanom, także i mi. Łatwo jest mówić, jak
bardzo kocha się murzyńskie dzieci w Afryce czy biednych a Ameryce Płd.,
a de facto w swoim domu można nie rozmawiać z dziećmi, rodzeństwem czy z
rodzicami, można z sąsiadem się kłócić i wyzywać i siedzieć na dodatek w
pierwszej ławce w Kościele i udawać pobożną osobę. Można, ale to nie jest
miłowanie czynem i prawdą… Przepraszam Panie za to, że czasem moje słowa i mój
język nie mają nic wspólnego z Twoim przykazaniem miłości. Proszę uzdalniaj
serca chrześcijan do życia wg słów św. Jana: „miłujmy się wzajemnie tak, jak
On nam nakazał” (por. 1 J 3,23)!
Szaweł w
swojej gorliwości i wierze był bardzo dobrym uczniem. Wiedział, że z przyjęciem
wiary w Chrystusa nie wiąże się tylko i wyłącznie modlitwa i siedzenie na miejscu,
ale głoszenie i działanie: „przemawiał też [śmiało w imię Pana] i rozprawiał
się z hellenistami” (por. Dz 9,28-29). Często jednak jak patrzę na
chrześcijan, nawet na moich współbraci z WSD, to widać, że nie wszyscy mają
Szawłowy zapał, że czasami opadli. A tu trzeba działać ciągle. Dlaczego można
się wypalić? Odpowiada Jezus w dzisiejszej Ewangelii: „Kto trwa we
Mnie, przynosi owoc obfity” (por. J 15,5b). Piękna jest tu użyta przez
Jezusa wcześniej alegoria winnego krzewu i latorośli. Winnym krzewem jest
Jezus, my latoroślami. Latorośl nie może żyć sama, musi mieć źródło z którego
będzie czerpać wodę i inne sole mineralne potrzebne do życia. Dla chrześcijan
jednym i jedynym krzewem winnym jest Jezus. Piękny przykład dała tutaj np. Asia
Bibi – arabska kobieta, chyba z Pakistanu zamknięta i skazana na karę śmierci
za wyznawanie wiary w Jezusa.
swojej gorliwości i wierze był bardzo dobrym uczniem. Wiedział, że z przyjęciem
wiary w Chrystusa nie wiąże się tylko i wyłącznie modlitwa i siedzenie na miejscu,
ale głoszenie i działanie: „przemawiał też [śmiało w imię Pana] i rozprawiał
się z hellenistami” (por. Dz 9,28-29). Często jednak jak patrzę na
chrześcijan, nawet na moich współbraci z WSD, to widać, że nie wszyscy mają
Szawłowy zapał, że czasami opadli. A tu trzeba działać ciągle. Dlaczego można
się wypalić? Odpowiada Jezus w dzisiejszej Ewangelii: „Kto trwa we
Mnie, przynosi owoc obfity” (por. J 15,5b). Piękna jest tu użyta przez
Jezusa wcześniej alegoria winnego krzewu i latorośli. Winnym krzewem jest
Jezus, my latoroślami. Latorośl nie może żyć sama, musi mieć źródło z którego
będzie czerpać wodę i inne sole mineralne potrzebne do życia. Dla chrześcijan
jednym i jedynym krzewem winnym jest Jezus. Piękny przykład dała tutaj np. Asia
Bibi – arabska kobieta, chyba z Pakistanu zamknięta i skazana na karę śmierci
za wyznawanie wiary w Jezusa.
Nie przynoszę
owoców, gdy nie jestem wszczepiony w Jezusa, gdy zamiast Jego woli pełnie
swoją, gdy zamiast Jego na pierwszym miejscu jestem u mnie ja sam. Jezus jest
też wzorem postępowania w miłości, bo On oddał za mnie i za każdego człowieka
swoje życie. Gardząc zaś przykazaniem miłości gardzi się też samym Jezusem, a w
konsekwencji Bogiem. Bóg czeka na to, by każdy się nawrócił, każdy ma swój
czas. Ale „ten, kto w Jezusie nie trwa, zostanie wyrzucony (…) i uschnie.
Wrzuca się ją do ognia i płonie.” (por. J 15,6). Jest to konkretna
przestroga. Dzisiaj często banalizuje się piekło, nie traktuje się tego
poważnie. Ale piekło jest i jest karą za grzechy, za nie trwanie w Jezusie.
Dzisiaj proszę Boga, abym każdego dnia był wszczepiony w Niego, abym jak Maryja,
potrafił rezygnować z siebie i żyć, jako Jego wierny sługa! A co Słowo, Pan Bóg
mówi dzisiaj Tobie?
owoców, gdy nie jestem wszczepiony w Jezusa, gdy zamiast Jego woli pełnie
swoją, gdy zamiast Jego na pierwszym miejscu jestem u mnie ja sam. Jezus jest
też wzorem postępowania w miłości, bo On oddał za mnie i za każdego człowieka
swoje życie. Gardząc zaś przykazaniem miłości gardzi się też samym Jezusem, a w
konsekwencji Bogiem. Bóg czeka na to, by każdy się nawrócił, każdy ma swój
czas. Ale „ten, kto w Jezusie nie trwa, zostanie wyrzucony (…) i uschnie.
Wrzuca się ją do ognia i płonie.” (por. J 15,6). Jest to konkretna
przestroga. Dzisiaj często banalizuje się piekło, nie traktuje się tego
poważnie. Ale piekło jest i jest karą za grzechy, za nie trwanie w Jezusie.
Dzisiaj proszę Boga, abym każdego dnia był wszczepiony w Niego, abym jak Maryja,
potrafił rezygnować z siebie i żyć, jako Jego wierny sługa! A co Słowo, Pan Bóg
mówi dzisiaj Tobie?
Błogosławionej
niedzieli i czasu Wielkanocnej radości!
niedzieli i czasu Wielkanocnej radości!
Odnośnie Asii Bibi, to jest to Pakistanka, a Pakistańczycy nie są Arabami (bliżej im do Hindusów). Niemniej jednak wyznają w większości islam podobnie jak Arabowie. Chrześcijanie są w Pakistanie mniejszością i cierpią prześladowania, tak jak np. Asia Bibi. Przy okazji chciałem zwrócić uwagę, że jest międzynarodowa petycja w sprawie uwolnienia Asii Bibi do podpisania na stronie:
http://www.callformercy.com
oraz polska na stronie:
http://www.activism.com/pl_PL/petycja/petycja-w-sprawie-uwolnienia-asii-noreen-bibi/35111
Każdy podpis jest tutaj na wagę złota, zatem zachęcam do działania.