Liturgia Słowa 6 Niedzieli zwykłej:
Syr 15,15-20 Ps 119 1 Kor
2,6-10 Mt 5,17-37
2,6-10 Mt 5,17-37
Aktualnie w
Kościele przeżywamy rok duszpasterski pod hasłem: Wierzę w Syna Bożego. Zasadniczym
słowem, będącym także kluczem w ogólnym zarysie Programu, jest kerygmat,
kerygma (z greki: proklamacja, obwieszczenie przez publicznego posłańca,
ogłaszanie, treść i czynność głoszenia), czyli „orędzie zbawienia dokonanego i
objawionego przez Boga w Jezusie Chrystusie, głoszone w Jego imieniu,
weryfikowane, potwierdzone i strzeżone w Kościele dzięki asystencji Ducha
Świętego w celu nawrócenia i zbawienia ludzi”. Kerygmat zawiera cztery
najważniejsze prawdy, które winno się głosić z żywą wiarą popartą świadectwem
życia: 1) Bóg kocha człowieka (miłość). 2) Człowiek oddalił się od Stwórcy
(grzech). 3) Pan zsyła nam Zbawiciela (zbawienie). 4) Przyjęcie Chrystusa jako
Pana i Zbawiciela (osobiste przyjęcie przez wiarę). Angażujmy się w pełni w ten
rok wiary!
Kościele przeżywamy rok duszpasterski pod hasłem: Wierzę w Syna Bożego. Zasadniczym
słowem, będącym także kluczem w ogólnym zarysie Programu, jest kerygmat,
kerygma (z greki: proklamacja, obwieszczenie przez publicznego posłańca,
ogłaszanie, treść i czynność głoszenia), czyli „orędzie zbawienia dokonanego i
objawionego przez Boga w Jezusie Chrystusie, głoszone w Jego imieniu,
weryfikowane, potwierdzone i strzeżone w Kościele dzięki asystencji Ducha
Świętego w celu nawrócenia i zbawienia ludzi”. Kerygmat zawiera cztery
najważniejsze prawdy, które winno się głosić z żywą wiarą popartą świadectwem
życia: 1) Bóg kocha człowieka (miłość). 2) Człowiek oddalił się od Stwórcy
(grzech). 3) Pan zsyła nam Zbawiciela (zbawienie). 4) Przyjęcie Chrystusa jako
Pana i Zbawiciela (osobiste przyjęcie przez wiarę). Angażujmy się w pełni w ten
rok wiary!
Dzisiejsza
Liturgia Słowa to konkret. Dzisiejsza Ewangelia wzięta jest z Kazania na Górze,
które wielu określa mianem „konstytucji chrześcijan”. Czytając je razem
naprawdę można zauważyć, że chrześcijaństwo jest wymagające. Mateusz pisząc
swoją Ewangelię do Żydów korzysta z wielu specyficznych dla nich określeń, tak
by przekonać ich do wiary w Mesjasza, Jezusa. Już na początku czytamy: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo
albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić” (Mt 5,17). Jezus chce
wskazać na prawdziwa istotę Starotestamentalnego Objawienia, tym samym
ukazując, że dotychczasowe starania faryzeuszy są błędne. Dla nich
najważniejsze było wypełnienie Prawa, sztuczne jego przestrzeganie. Jezus wie
co mówi, kilkakrotnie powtarza: „zaprawdę
Ja wam powiadam” (Mt 5,21.27.33.38.43), co oznacza, że On ma moc
dokonywania zmian i wskazuje na co innego. Jezus komentuje: „Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie
większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa
niebieskiego” (Mt 5,20). Istotą życia jest miłość. Motywem życia powinna
być miłość wobec Boga, jako odpowiedź na Jego łaskę, Jego miłość.
Liturgia Słowa to konkret. Dzisiejsza Ewangelia wzięta jest z Kazania na Górze,
które wielu określa mianem „konstytucji chrześcijan”. Czytając je razem
naprawdę można zauważyć, że chrześcijaństwo jest wymagające. Mateusz pisząc
swoją Ewangelię do Żydów korzysta z wielu specyficznych dla nich określeń, tak
by przekonać ich do wiary w Mesjasza, Jezusa. Już na początku czytamy: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo
albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić” (Mt 5,17). Jezus chce
wskazać na prawdziwa istotę Starotestamentalnego Objawienia, tym samym
ukazując, że dotychczasowe starania faryzeuszy są błędne. Dla nich
najważniejsze było wypełnienie Prawa, sztuczne jego przestrzeganie. Jezus wie
co mówi, kilkakrotnie powtarza: „zaprawdę
Ja wam powiadam” (Mt 5,21.27.33.38.43), co oznacza, że On ma moc
dokonywania zmian i wskazuje na co innego. Jezus komentuje: „Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie
większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa
niebieskiego” (Mt 5,20). Istotą życia jest miłość. Motywem życia powinna
być miłość wobec Boga, jako odpowiedź na Jego łaskę, Jego miłość.
Często można
zaobserwować wśród rodzin takie wypowiedzi: oni
sa dla mnie najcenniejsi, bardziej niż życie. Taka mama czy ojciec, wiedzą, że z miłości do dziecka są w stanie
wszystko spełnić, mimo, że przez dziecko muszą zmieniać mu pieluchy, wstawać w
nocy, jeździć do lekarza, przedszkola czy szkoły. Podobnie jest w wierze,
wszystko z miłości do Boga można wypełnić. Dla wymogów miłości nie ma granicy
ani w teraźniejszości, ani w wieczności. Jezus ukazał ludziom nie prawo, lecz
miłość Boga. Św. Augustyn powiedział kiedyś, że życie chrześcijanina charakteryzuje
zdanie: „Miłuj Boga i czyń co chcesz”.
Jeśli uświadomimy sobie jak bardzo Bóg nas miłuje, to najwyższym celem naszego
życia będzie usiłowanie odwzajemnienia tej miłości.
zaobserwować wśród rodzin takie wypowiedzi: oni
sa dla mnie najcenniejsi, bardziej niż życie. Taka mama czy ojciec, wiedzą, że z miłości do dziecka są w stanie
wszystko spełnić, mimo, że przez dziecko muszą zmieniać mu pieluchy, wstawać w
nocy, jeździć do lekarza, przedszkola czy szkoły. Podobnie jest w wierze,
wszystko z miłości do Boga można wypełnić. Dla wymogów miłości nie ma granicy
ani w teraźniejszości, ani w wieczności. Jezus ukazał ludziom nie prawo, lecz
miłość Boga. Św. Augustyn powiedział kiedyś, że życie chrześcijanina charakteryzuje
zdanie: „Miłuj Boga i czyń co chcesz”.
Jeśli uświadomimy sobie jak bardzo Bóg nas miłuje, to najwyższym celem naszego
życia będzie usiłowanie odwzajemnienia tej miłości.
Podpowiada
dzisiaj prorok Syrach: „Jeżeli zechcesz,
zachowasz przykazania, położył przed tobą ogień i wodę, co zechcesz, po to
wyciągniesz rękę” (Syr 15,15), wskazując bardzo jasno – jeżeli
chcesz, to zachowasz przykazania. Każdy jest do tego zdolny, ma pełne
predyspozycje. Tu chodzi tylko i wyłącznie o wolną wolę człowieka. Obraz wody i
ognia jest wszystkim bardzo dobrze znany, nie da się ich pogodzić. Tak jak nie
da się pogodzić wody i ognia, tak nie da się pogodzić dobra i zła. Jak
podpowiada dalej: „Nikomu On nie
przykazał być bezbożnym i nikomu nie zezwolił grzeszyć” (Syr 15,20). Pan
chce dobra od człowieka, a nie zła, nie ma bowiem upodobania w złych czynach. Dlatego
modli się dzisiaj psalmista: „Naucz mnie
Panie drogi Twoich ustaw, bym ich przestrzegał do końca. Ucz mnie, bym
przestrzegał Twego prawa i zachowywał je całym sercem” (Ps 119). Te słowa
mogą być modlitwą dla każdego z nas, wskazują one na poszukiwanie Jego woli i
chęć realizowania jej. Panie, proszę Cię, abys pogłębiał we mnie miłość do
Ciebie, abym coraz pewniej i świadomiej odpowiadał na Twoją miłość!
dzisiaj prorok Syrach: „Jeżeli zechcesz,
zachowasz przykazania, położył przed tobą ogień i wodę, co zechcesz, po to
wyciągniesz rękę” (Syr 15,15), wskazując bardzo jasno – jeżeli
chcesz, to zachowasz przykazania. Każdy jest do tego zdolny, ma pełne
predyspozycje. Tu chodzi tylko i wyłącznie o wolną wolę człowieka. Obraz wody i
ognia jest wszystkim bardzo dobrze znany, nie da się ich pogodzić. Tak jak nie
da się pogodzić wody i ognia, tak nie da się pogodzić dobra i zła. Jak
podpowiada dalej: „Nikomu On nie
przykazał być bezbożnym i nikomu nie zezwolił grzeszyć” (Syr 15,20). Pan
chce dobra od człowieka, a nie zła, nie ma bowiem upodobania w złych czynach. Dlatego
modli się dzisiaj psalmista: „Naucz mnie
Panie drogi Twoich ustaw, bym ich przestrzegał do końca. Ucz mnie, bym
przestrzegał Twego prawa i zachowywał je całym sercem” (Ps 119). Te słowa
mogą być modlitwą dla każdego z nas, wskazują one na poszukiwanie Jego woli i
chęć realizowania jej. Panie, proszę Cię, abys pogłębiał we mnie miłość do
Ciebie, abym coraz pewniej i świadomiej odpowiadał na Twoją miłość!
W Ewangelii czytamy dalej
o kilku bardzo jasnych i konkretnych postawach: „Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi” (Mt 5,22). Z
tych słów wynika, żeby popełnić grzech, nie trzeba człowieka uderzyć, a nawet
chcieć go uderzyć, wystarczy tylko żywić w sercu do niego złość. W języku
greckim użyto tutaj czasownika orgidzesthai,
który mówi zagniewanie na całe życie, noszenie w sercu i pielęgnowanie gniewu,
podsycanie go, nie dopuszczanie do tego, by się sam wypalił. Św. Jakub pisał: „Gniew człowieka nie czyni tego, co jest
sprawiedliwe u Boga” (Jk 1,20), a Seneka mówił, że gniew to krótkotrwałe
szaleństwo. Jezus potępia gniew, który się pielęgnuje i łączy z mściwością i
zapalczywością. Czasami można spotkać wśród nas osoby, które są zagniewane na
siebie, nie rozmawiają ze sobą lata, chociaż tak naprawdę nie wiadomo już o co
poszło. Ale nie wybaczy, bo ma zasady. A Jezus mówi jasno – przebacz! Za nasz
gniew, przepraszam Panie!
o kilku bardzo jasnych i konkretnych postawach: „Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi” (Mt 5,22). Z
tych słów wynika, żeby popełnić grzech, nie trzeba człowieka uderzyć, a nawet
chcieć go uderzyć, wystarczy tylko żywić w sercu do niego złość. W języku
greckim użyto tutaj czasownika orgidzesthai,
który mówi zagniewanie na całe życie, noszenie w sercu i pielęgnowanie gniewu,
podsycanie go, nie dopuszczanie do tego, by się sam wypalił. Św. Jakub pisał: „Gniew człowieka nie czyni tego, co jest
sprawiedliwe u Boga” (Jk 1,20), a Seneka mówił, że gniew to krótkotrwałe
szaleństwo. Jezus potępia gniew, który się pielęgnuje i łączy z mściwością i
zapalczywością. Czasami można spotkać wśród nas osoby, które są zagniewane na
siebie, nie rozmawiają ze sobą lata, chociaż tak naprawdę nie wiadomo już o co
poszło. Ale nie wybaczy, bo ma zasady. A Jezus mówi jasno – przebacz! Za nasz
gniew, przepraszam Panie!
Czytamy dalej: „Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już
się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa” (Mt 5,28). Inną postawą
dzisiaj piętnowaną przez Jezusa jest pożądliwość. Tu nie chodzi o naturalne,
normalne pożądanie, jako część instynktu ludzkiego zgodnego z naturą. Grecki
czasownik epithumeo użyty tutaj
wskazuje na świadomą intencję pożądania kobiety. Potępia więc człowieka, który
posługuje się oczyma, by wzbudzić w sobie rządzę, człowieka, który patrzy w
taki sposób, że rozbudza się jego namiętność i świadomie wzmaga pożądliwość.
Widzimy, że w świecie istnieje bardzo wiele pokus, dla każdego – mężczyzny i
kobiety. Jak mawia mój przyjaciel: Dla czystego wszystkie rzeczy są czyste,
lecz człowiek, którego serce jest skażone, może patrzeć na każdą scenę,
sytuację, i odkrywać w nich coś, co będzie rozbudzać i rozpalać w nim
pożądanie. Za naszą pożądliwość, przepraszam Panie!
się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa” (Mt 5,28). Inną postawą
dzisiaj piętnowaną przez Jezusa jest pożądliwość. Tu nie chodzi o naturalne,
normalne pożądanie, jako część instynktu ludzkiego zgodnego z naturą. Grecki
czasownik epithumeo użyty tutaj
wskazuje na świadomą intencję pożądania kobiety. Potępia więc człowieka, który
posługuje się oczyma, by wzbudzić w sobie rządzę, człowieka, który patrzy w
taki sposób, że rozbudza się jego namiętność i świadomie wzmaga pożądliwość.
Widzimy, że w świecie istnieje bardzo wiele pokus, dla każdego – mężczyzny i
kobiety. Jak mawia mój przyjaciel: Dla czystego wszystkie rzeczy są czyste,
lecz człowiek, którego serce jest skażone, może patrzeć na każdą scenę,
sytuację, i odkrywać w nich coś, co będzie rozbudzać i rozpalać w nim
pożądanie. Za naszą pożądliwość, przepraszam Panie!
I ostatnie słowa: „Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie”
(Mt 5,37). Czasami jest jednak tak, że mimo, potwierdzenia czegoś lub odmowy,
nie potrafimy wytrwać do końca w naszych postanowieniach. Widać to np. w
kulturze picia. Gdy odmawiamy, jako Polacy mamy tendencje, aby poczekać chwile,
zaproponować znowu, wiercić dziurę w całym i w końcu ktoś mięknie. Nie trzeba
uzupełniać naszego stanowiska, jeżeli jest ono zgodne z wiarą, ale wytrwałości,
przejrzystości, klarowności i wierności. Niczego więcej! Św. Paweł rozumiał to,
dlatego pisze: „głosimy tajemnicę
mądrości Bożej, mądrość ukrytą” (1 Kor 2,7), to jest mądrość przykazań, o
których tak wiele w I czytaniu i Psalmie. Za naszą niestałość, niewierność,
obłudę, przepraszam Panie! A co Słowo, Pan Bóg mówi dzisiaj Tobie?
(Mt 5,37). Czasami jest jednak tak, że mimo, potwierdzenia czegoś lub odmowy,
nie potrafimy wytrwać do końca w naszych postanowieniach. Widać to np. w
kulturze picia. Gdy odmawiamy, jako Polacy mamy tendencje, aby poczekać chwile,
zaproponować znowu, wiercić dziurę w całym i w końcu ktoś mięknie. Nie trzeba
uzupełniać naszego stanowiska, jeżeli jest ono zgodne z wiarą, ale wytrwałości,
przejrzystości, klarowności i wierności. Niczego więcej! Św. Paweł rozumiał to,
dlatego pisze: „głosimy tajemnicę
mądrości Bożej, mądrość ukrytą” (1 Kor 2,7), to jest mądrość przykazań, o
których tak wiele w I czytaniu i Psalmie. Za naszą niestałość, niewierność,
obłudę, przepraszam Panie! A co Słowo, Pan Bóg mówi dzisiaj Tobie?
Życzę dużo
łaski Bożej w słuchaniu i realizowaniu Bożego Słowa na co dzień!
łaski Bożej w słuchaniu i realizowaniu Bożego Słowa na co dzień!